هوش مصنوعی:
شاعر خود را مانند مرغی ضعیف و بی‌پروبال توصیف می‌کند که در دام افتاده و کسی از درد و رنج او آگاه نیست. او از دردی سخت در دلش می‌نالد و احساس خستگی و درماندگی می‌کند.
رده سنی:
15+
متن دارای مضامین عمیق عاطفی مانند غم، تنهایی و درماندگی است که درک آن برای کودکان دشوار بوده و مناسب سنین بالاتر است.
رباعی شمارۀ ۱۳۰
چون مرغ ضعیف بی پر و بی بالم
افتاده به دام و کس نداند حالم
دردی به دلم سخت پدیدار آمد
امروز من خسته از آن می‌نالم
افتاده به دام و کس نداند حالم
دردی به دلم سخت پدیدار آمد
امروز من خسته از آن می‌نالم
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:رباعی شمارۀ ۱۲۹
گوهر بعدی:رباعی شمارۀ ۱۳۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
