هوش مصنوعی:
شاعر در این ابیات از احساس تنهایی و جستجوی نور و امید سخن می‌گوید. او با ابر در عتاب است و در عین حال به دنبال نور آفتاب می‌گردد. همچنین، شاعر از این که نمی‌تواند حقیقت را به وضوح ببیند، شکایت دارد و هر زمان که به دنبال آن می‌گردد، تنها انعکاس آن را در آب می‌یابد.
رده سنی:
15+
محتوا دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد. همچنین، نیاز به تفسیر و تحلیل دارد که برای سنین بالاتر مناسب‌تر است.
رباعی شمارۀ ۱۳۱
با ابر همیشه در عتابش بینم
جویندهٔ نور آفتابش بینم
گر مردمک دیدهٔ من نیست چرا
هرگه که طلب کنم در آبش بینم
جویندهٔ نور آفتابش بینم
گر مردمک دیدهٔ من نیست چرا
هرگه که طلب کنم در آبش بینم
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:رباعی شمارۀ ۱۳۰
گوهر بعدی:رباعی شمارۀ ۱۳۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
