هوش مصنوعی:
متن توصیفی از یک صحنه طبیعت است که در آن شاعر با نگاهی شاعرانه و عاطفی، مناظری مانند آفتاب، دشت، لاله، رود و سایه را به تصویر می‌کشد. این تصاویر با احساساتی مانند اندوه، شادی، وهم و پژمردگی همراه هستند و فضایی رویایی و خیال‌انگیز ایجاد می‌کنند.
رده سنی:
15+
متن دارای مفاهیم شاعرانه و عاطفی است که ممکن است برای کودکان کم‌سن قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از نمادها و تصاویر انتزاعی مانند 'دود وهم' و 'خنده تاریک' نیاز به سطحی از بلوغ فکری و تجربه برای درک کامل دارد.
غبار لبخند
می تراوید آفتاب از بوته ها.
دیدمش در دشت های نم زده
مست اندوه تماشا ، یار باد،
مویش افشان ، گونه اش شبنم زده.
لاله ای دیدیم - لبخندی به دشت-
پرتویی در آب روشن ریخته.
او صدا را در شیار باد ریخت:
جلوه اش با بوی خنک آمیخته.
رود، تابان بود و او موج صدا:
خیره شد چشمان ما در رود وهم.
پرده روشن بود ، او تاریک خواند:
طرح ها در دست دارد دود وهم.
چشم من بر پیکرش افتاد ، گفت:
آفت پژمردگی نزدیک او.
دشت: دریای تپش، آهنگ ، نور.
سایه می زد خنده تاریک او.
دیدمش در دشت های نم زده
مست اندوه تماشا ، یار باد،
مویش افشان ، گونه اش شبنم زده.
لاله ای دیدیم - لبخندی به دشت-
پرتویی در آب روشن ریخته.
او صدا را در شیار باد ریخت:
جلوه اش با بوی خنک آمیخته.
رود، تابان بود و او موج صدا:
خیره شد چشمان ما در رود وهم.
پرده روشن بود ، او تاریک خواند:
طرح ها در دست دارد دود وهم.
چشم من بر پیکرش افتاد ، گفت:
آفت پژمردگی نزدیک او.
دشت: دریای تپش، آهنگ ، نور.
سایه می زد خنده تاریک او.
۱۱۶۷
حمایت مالی از گوهرین
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:طنین
گوهر بعدی:فراتر
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
