هوش مصنوعی: این متن شعری عرفانی و عاشقانه است که در آن شاعر از عشق و جذبه‌های آن سخن می‌گوید. او از زیبایی معشوق و تأثیر آن بر عاشقان می‌سراید و از مفاهیمی مانند عشق، زیبایی، و عرفان استفاده می‌کند. شاعر همچنین از مفاهیم فلسفی مانند چرخش دنیا و بی‌ارزشی مادیات در برابر عشق الهی سخن می‌گوید.
رده سنی: 16+ این متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از زبان و اصطلاحات شعری کلاسیک ممکن است برای سنین پایین‌تر چالش‌برانگیز باشد.

غزل شمارهٔ ۲۴۰۴

ای مَهْ و ای آفتاب پیشِ رُخَت مَسْخَره
تا چه زَنَد زُهره از آیِنِه و جَنْدَره؟

پیشِ تو افتاده ماه بر رَهِ سودایِ عشق
ریخته گُلْگونه‌اَش یاوه شُده قَنْجَره

پنجره‌یی شُد سَماع سویِ گُلِسْتانِ تو
گوش و دلِ عاشقان بر سَرِ این پنجره

آه که این پنجره هست حِجابی عَظیم
رو که حِجابی خوش است هیچ مگو ای سَره

از شِکَرینی که هست بَهرِ بِخاییدنَش
لبْ همه دندان شُده‌ست بر مَثَلِ دَسْتَره

دستِ دلِ خویش را دیدم در خُمره‌یی
گفتم خواجه حکیم چیست دَرین خُنْبَره؟

گفت شرابِ کسی کو هَمگی چَرخ را
با همه دولابِ جان می‌نَخَرَد یک تَره

کُرّه گَردونِ تُند پیشَش پالانی‌یی
بر سَرِ میدانِ او جانْ خَر باتوبْره

ای شَهِ فارغ از آن باشد در لشکرت
نُصرتْ بر مَیمَنه دولتْ بر مَیْسَره

ای که زِ تبریزِ تو عیدِ جهان شَمسِ دین
هین که رَسید آفتاب جانِبِ بُرجِ بَرِه
وزن: مفتعلن فاعلن مفتعلن فاعلن (منسرح مطوی مکشوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۴۰۳
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۴۰۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.