هوش مصنوعی:
این متن به موضوعات فلسفی و عرفانی می‌پردازد و از مفاهیمی مانند پرده‌های خیال، جدایی از دنیای مادی، و رسیدن به حقیقت درونی سخن می‌گوید. شاعر از خواننده می‌خواهد که از تعلقات دنیوی فاصله بگیرد و به درون خود توجه کند تا به حقیقت برسد.
رده سنی:
18+
متن دارای مفاهیم عمیق فلسفی و عرفانی است که درک آن نیاز به تجربه و بلوغ فکری دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و نمادهای پیچیده ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد.
غزل شمارهٔ ۲۴۱۴
زِ لقمه‌یی که بِشُد دیده تو را پَرده
مَخور تو بیش که ضایِع کُنی سَراپَرده
حَیاتِ خویش دَران لُقمه گَر چه پِنْداری
ضَمیر را سَبَل است آن و دیده را پَرده
چرا مَکُن تو درین جا مگو چرا نکُنم
که چَشمِ جان را گشته‌ست این چَرا پَرده
طِلِسم تَن که زِ هر زَهر شَهْد بِنْموده‌ست
عَروسِ پَرده نِموده‌ست مَر تو را پَرده
چو لُقمه را بِبُریدی خیالْ پیش آید
خیال‌هاست شُده بر دَرِ صَفا پَرده
خیالِ طَبْع به رویِ خیالِ روح آید
زِ عقلْ نَعْره بَرآیَد که جانْ فَزا پَرده
دلا جُدا شو ازین پَرده‌هایِ گوناگون
هَلا که تا نکُند مَر تو را جُدا پَرده
مَخور تو بیش که ضایِع کُنی سَراپَرده
حَیاتِ خویش دَران لُقمه گَر چه پِنْداری
ضَمیر را سَبَل است آن و دیده را پَرده
چرا مَکُن تو درین جا مگو چرا نکُنم
که چَشمِ جان را گشته‌ست این چَرا پَرده
طِلِسم تَن که زِ هر زَهر شَهْد بِنْموده‌ست
عَروسِ پَرده نِموده‌ست مَر تو را پَرده
چو لُقمه را بِبُریدی خیالْ پیش آید
خیال‌هاست شُده بر دَرِ صَفا پَرده
خیالِ طَبْع به رویِ خیالِ روح آید
زِ عقلْ نَعْره بَرآیَد که جانْ فَزا پَرده
دلا جُدا شو ازین پَرده‌هایِ گوناگون
هَلا که تا نکُند مَر تو را جُدا پَرده
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۴۱۳
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۴۱۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
