هوش مصنوعی:
این متن با استفاده از استعاره‌ها و تشبیه‌های مختلف، به انتقاد از رفتارها و ویژگی‌های منفی برخی افراد می‌پردازد. در این شعر، از حیواناتی مانند بز، گاو، و خر به عنوان نمادهایی برای توصیف رفتارهای ناپسند استفاده شده است. همچنین، به موضوعاتی مانند فریب، دنیاپرستی، و دورویی اشاره می‌شود.
رده سنی:
16+
این متن دارای مفاهیم انتزاعی و استعاری است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد. همچنین، برخی از مفاهیم انتقادی و اجتماعی موجود در متن نیاز به درک بالاتری از مسائل اجتماعی و فرهنگی دارد.
غزل شمارهٔ ۲۴۱۶
بُرو بُرو که به بُز لایِق است بُزغاله
بُرو که هست زِ گاوانْ حَیاتِ گوساله
بُرو بُرو که خَران گَلِّه گَلِّه جمع شُدند
خَرِ جوان و خَرِ پیر و خُر دو یک ساله
زِ ناله تو مرا بویِ خَر هَمی‌آید
که خَر کُند به عَلَف زار و ماده خَر ناله
دِماغِ پاک بِبایَد برایِ مُشک و عَبیر
گلوله‌هایِ پَلیدی برایِ جَلّاله
دَران زمان که خَرانْ بولِ خَر به بو گیرند
زِهی زمان و زِهی حالَت و زِهی حاله
مَیا مَیا که به میدانِ دلْ خَران نَرَسَند
به صد هزار حِیَل می‌رَسَند خَیّاله
دَلاله کیست؟ بِلیسْ این عروسِ دنیا را
عَروس را تو قیاسی بِکُن زِ دَلّاله
خَموش باش سُخَن شَرط نیست طالِب را
که او زِ اشارتِ ابرو رَسَد به دُنباله
بُرو که هست زِ گاوانْ حَیاتِ گوساله
بُرو بُرو که خَران گَلِّه گَلِّه جمع شُدند
خَرِ جوان و خَرِ پیر و خُر دو یک ساله
زِ ناله تو مرا بویِ خَر هَمی‌آید
که خَر کُند به عَلَف زار و ماده خَر ناله
دِماغِ پاک بِبایَد برایِ مُشک و عَبیر
گلوله‌هایِ پَلیدی برایِ جَلّاله
دَران زمان که خَرانْ بولِ خَر به بو گیرند
زِهی زمان و زِهی حالَت و زِهی حاله
مَیا مَیا که به میدانِ دلْ خَران نَرَسَند
به صد هزار حِیَل می‌رَسَند خَیّاله
دَلاله کیست؟ بِلیسْ این عروسِ دنیا را
عَروس را تو قیاسی بِکُن زِ دَلّاله
خَموش باش سُخَن شَرط نیست طالِب را
که او زِ اشارتِ ابرو رَسَد به دُنباله
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۴۱۵
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۴۱۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
