هوش مصنوعی:
شاعر در این متن، شب را با تشبیه‌های زیبا مانند پردهٔ حریر و مخمل توصیف می‌کند و از تاریکی و سکوت آن سخن می‌گوید. سپس به یاد عشق خود می‌افتد و نام معشوق را با شادی و عشق بر زبان می‌آورد. در پایان، شاعر احساس پرواز به سوی قدس اهورایی را بیان می‌کند.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عمیق عاشقانه و عرفانی است که ممکن است برای مخاطبان زیر 16 سال قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از تشبیه‌ها و استعاره‌های پیچیده نیاز به سطحی از بلوغ فکری و ادبی دارد.
غزل ۴
ون پردهٔ حریر بلندی
خوابیده مخمل شب، تاریک مثل شب
آیینهٔ سیاهش چون آینه عمیق
سقف رفیع گنبد به شکوهش
لبریز از خموشی، وز خویش لب به لب
امشب به یاد مخمل زلف نجیب تو
شب را چو گربه‌ای که بخوابد به دامنم
من ناز می‌کنم
چون مشتری درخشان، چون زهره آشنا
امشب دگر به نام صدا می‌زنم تو را
نام ترا به هر که رسد می‌دهم نشان
آنجا نگاه کن
نام تو را به شادی آواز می‌کنم
امشب به سوی قدس اهورائی
پرواز می‌کنم
خوابیده مخمل شب، تاریک مثل شب
آیینهٔ سیاهش چون آینه عمیق
سقف رفیع گنبد به شکوهش
لبریز از خموشی، وز خویش لب به لب
امشب به یاد مخمل زلف نجیب تو
شب را چو گربه‌ای که بخوابد به دامنم
من ناز می‌کنم
چون مشتری درخشان، چون زهره آشنا
امشب دگر به نام صدا می‌زنم تو را
نام ترا به هر که رسد می‌دهم نشان
آنجا نگاه کن
نام تو را به شادی آواز می‌کنم
امشب به سوی قدس اهورائی
پرواز می‌کنم
۱۸۸۲
حمایت مالی از گوهرین
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:پرستار
گوهر بعدی:در آن لحظه
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
