هوش مصنوعی:
این متن شاعرانه به توصیف زیبایی‌های فصل بهار و باغ‌های پرگل می‌پردازد. شاعر با استفاده از تصاویر زیبا و استعاره‌های غنی، طبیعت را به‌عنوان نمادی از عشق، زیبایی و معنویت توصیف می‌کند. او از گل‌ها، بلبل‌ها و عناصر طبیعت برای بیان مفاهیم عمیق‌تر مانند عقل، روح و عشق الهی استفاده می‌کند.
رده سنی:
12+
این متن دارای مفاهیم عمیق و استعاره‌های پیچیده است که ممکن است برای کودکان زیر 12 سال قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از زبان شاعرانه و مفاهیم عرفانی نیاز به سطحی از بلوغ فکری و تجربه دارد که معمولاً در نوجوانان و بزرگسالان یافت می‌شود.
غزل شمارهٔ ۲۴۲۸
فَصلِ بهاران شُد بِبین بُستان پُر از حور و پَری
گویی سُلَیمان بر سِپَهْ عَرضه نِمود انگُشتری
رومی رُخانِ ماه وَش زاییده از خاکِ حَبَش
چون تو مُسلمانانِ خَوش بیرون شُده از کافری
گُلْزار بین گُلْزار بین در آبْ نَقْشِ یار بین
وان نرگسِ خَمّار بین وان غُنچه‌هایِ اَحْمَری
گُلْبَرگ‌ها بر هَمدِگَر افتاده بین چون سیم و زَر
آویزها و حَلقه‌ها بی‌دستگاهِ زَرگَری
در جانِ بُلبُلْ گُل نِگَر وَزْ گُلْ به عقلِ کُل نِگَر
وَزْ رنگ در بی‌رنگ پَر تا بوک آن جا رَه بَری
گُلْ عقلْ غارت می‌کُند نسرینْ اشارت می‌کُند
کاینَک پَسِ پَرده‌ست آن کو می‌کُند صورتگری
ای صُلح داده جنگ را وِیْ آب داده سنگ را
چون این گُلِ بَدرنگ را در رنگ‌ها می‌آوری
گَر شاخه‌ها دارد تَری وَرْ سَرو دارد سَروَری
وَرْ گُل کُند صد دِلْبَری ای جان تو چیزی دیگری
چه جایِ باغ و راغ و گُل؟چه جایِ نُقل و جامِ مُل؟
چه جایِ روح و عقلِ کُل؟ کَزْ جانِ جانْ هم خوش تَری
گویی سُلَیمان بر سِپَهْ عَرضه نِمود انگُشتری
رومی رُخانِ ماه وَش زاییده از خاکِ حَبَش
چون تو مُسلمانانِ خَوش بیرون شُده از کافری
گُلْزار بین گُلْزار بین در آبْ نَقْشِ یار بین
وان نرگسِ خَمّار بین وان غُنچه‌هایِ اَحْمَری
گُلْبَرگ‌ها بر هَمدِگَر افتاده بین چون سیم و زَر
آویزها و حَلقه‌ها بی‌دستگاهِ زَرگَری
در جانِ بُلبُلْ گُل نِگَر وَزْ گُلْ به عقلِ کُل نِگَر
وَزْ رنگ در بی‌رنگ پَر تا بوک آن جا رَه بَری
گُلْ عقلْ غارت می‌کُند نسرینْ اشارت می‌کُند
کاینَک پَسِ پَرده‌ست آن کو می‌کُند صورتگری
ای صُلح داده جنگ را وِیْ آب داده سنگ را
چون این گُلِ بَدرنگ را در رنگ‌ها می‌آوری
گَر شاخه‌ها دارد تَری وَرْ سَرو دارد سَروَری
وَرْ گُل کُند صد دِلْبَری ای جان تو چیزی دیگری
چه جایِ باغ و راغ و گُل؟چه جایِ نُقل و جامِ مُل؟
چه جایِ روح و عقلِ کُل؟ کَزْ جانِ جانْ هم خوش تَری
وزن: مستفعلن مستفعلن مستفعلن مستفعلن (رجز مثمن سالم)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۴۲۷
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۴۲۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
