۳۱۵ بار خوانده شده

رباعی شمارهٔ ۱۱۲

گر فضل کنی ندارم از عالم باک
ور قهر کنی، شوم به یک بار هلاک

روزی صد بار گویم ای صانع پاک
مشتی خاکم، چه آید از مشتی خاک
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:رباعی شمارهٔ ۱۱۱
گوهر بعدی:رباعی شمارهٔ ۱۱۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.