هوش مصنوعی:
این متن شعری عرفانی و عاشقانه است که در آن شاعر از عشق و وحدت با معشوق سخن می‌گوید و از نگرانی‌های دنیوی و مادی دوری می‌کند. شاعر با استفاده از استعاره‌ها و تصاویر زیبا، خواننده را به تفکر در مورد معنای واقعی زندگی و عشق دعوت می‌کند.
رده سنی:
16+
این متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و مفاهیم انتزاعی نیاز به سطحی از بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی دارد که معمولاً در سنین بالاتر حاصل می‌شود.
غزل شمارهٔ ۲۵۰۳
چو سَرمَستِ مَنی ای جان، زِ خیر و شَر چه اندیشی؟
بُراقِ عشقِ جان داری، زِ مرگِ خَر چه اندیشی؟
چو من با تو چُنین گرمَم، چه آهِ سرد می‌آری؟
چو بر بامِ فَلَک رفتی، زِ بَحْر و بَر چه اندیشی؟
خوش آوازیِّ من دیدی، دَواسازیِّ من دیدی
رَسَن بازیِّ من دیدی، ازین چَنْبَر چه اندیشی؟
بَرین صورت چه می‌چَفْسی، زِ بی‌مَعنی چه می‌تَرسی
چو گوهر در بَغَل داری، زِبَدگوهر چه اندیشی؟
تویی گوهر، زِدستِ تو کِه بِجْهَد، یا زِ شَستِ تو؟
همه مصرند مَستِ تو، زِ کور و کَر چه اندیشی؟
چو با دلْ یارِ غاری تو، چراغِ چار یاری تو
فَقیرِ ذوالْفَقاری تو، ازان خَنجَر چه اندیشی؟
چو مَدّ و جَرِّ خود دیدی، چو بال و پَرِّ خود دیدی
چو کَرّ و فَرِّ خود دیدی، زِ هر بی‌فَر چه اندیشی؟
بیا ای خاصهٔ جانان، پناهِ جانِ مهمانان
تویی سُلطانِ سُلطانان، زِ بوالْفنْجَر چه اندیشی؟
خَمُش کُن، همچو ماهی شو، دَرین دریایِ خوش دَررو
چو در قَعْرِ چُنین آبی، ازان آذر چه اندیشی؟
بُراقِ عشقِ جان داری، زِ مرگِ خَر چه اندیشی؟
چو من با تو چُنین گرمَم، چه آهِ سرد می‌آری؟
چو بر بامِ فَلَک رفتی، زِ بَحْر و بَر چه اندیشی؟
خوش آوازیِّ من دیدی، دَواسازیِّ من دیدی
رَسَن بازیِّ من دیدی، ازین چَنْبَر چه اندیشی؟
بَرین صورت چه می‌چَفْسی، زِ بی‌مَعنی چه می‌تَرسی
چو گوهر در بَغَل داری، زِبَدگوهر چه اندیشی؟
تویی گوهر، زِدستِ تو کِه بِجْهَد، یا زِ شَستِ تو؟
همه مصرند مَستِ تو، زِ کور و کَر چه اندیشی؟
چو با دلْ یارِ غاری تو، چراغِ چار یاری تو
فَقیرِ ذوالْفَقاری تو، ازان خَنجَر چه اندیشی؟
چو مَدّ و جَرِّ خود دیدی، چو بال و پَرِّ خود دیدی
چو کَرّ و فَرِّ خود دیدی، زِ هر بی‌فَر چه اندیشی؟
بیا ای خاصهٔ جانان، پناهِ جانِ مهمانان
تویی سُلطانِ سُلطانان، زِ بوالْفنْجَر چه اندیشی؟
خَمُش کُن، همچو ماهی شو، دَرین دریایِ خوش دَررو
چو در قَعْرِ چُنین آبی، ازان آذر چه اندیشی؟
وزن: مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن (هزج مثمن سالم)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۵۰۲
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۵۰۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
