۲۷۷ بار خوانده شده

شمارهٔ ۹۴

بر سبزه نشست بلبل و قمری
باید می سرخ چون گل حمری

آری ‌می‌ سرخ‌ درخور است ‌از آنک
بر سبزه نشست ‌بلبل و قمری

آن سرخ میئی که گرش بربویی
نشناسیش از بنفشه ی برّی

آن می که سحابش اندرون بینی
رخشنده‌تر از ستاره ی شعری
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۹۳
گوهر بعدی:شمارهٔ ۹۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.