هوش مصنوعی:
این متن بیانگر آرزوی شاعر برای آشکار شدن زیبایی‌های نهفته در جهان و طبیعت است. شاعر آرزو می‌کند که اگر زیبایی‌های پنهانش آشکار شود، همه‌جا سرسبز و پر از شگفتی خواهد بود. او همچنین اشاره می‌کند که این زیبایی‌ها از دید مردم پنهان است تا تنها برای او باشد.
رده سنی:
16+
این متن دارای مفاهیم عمیق فلسفی و شاعرانه است که ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد. نوجوانان و بزرگسالان بهتر می‌توانند با این مفاهیم ارتباط برقرار کنند و آن را درک کنند.
غزل شمارهٔ ۲۵۸۶
گَر هیچ نِگارینَم بر خَلْق عِیانَسْتی
ای شاد که خَلْقَسْتی، ای خوش که جَهانَسْتی
گَر نَقْشْ پَذیرفتی، در شش جِهَتِ عالَم
بالا همه باغَسْتی، پَستی همه کانَسْتی
از خَلْقْ نَهانْ زان شُد، تا جُمله مرا باشد
گَر هیچ پَدیدسْتی، آنِ هَمِگانَسْتی
ای شاد که خَلْقَسْتی، ای خوش که جَهانَسْتی
گَر نَقْشْ پَذیرفتی، در شش جِهَتِ عالَم
بالا همه باغَسْتی، پَستی همه کانَسْتی
از خَلْقْ نَهانْ زان شُد، تا جُمله مرا باشد
گَر هیچ پَدیدسْتی، آنِ هَمِگانَسْتی
وزن: مفعول مفاعیلن مفعول مفاعیلن (هزج مثمن اخرب)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۳
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۵۸۵
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۵۸۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
