هوش مصنوعی:
این متن شعری است که در آن شاعر از عشق و جدایی سخن می‌گوید. او از درد و رنجی که در اثر این جدایی متحمل شده است، شکایت می‌کند و از معشوق می‌پرسد که چرا چنین رفتاری کرده است. با این حال، در نهایت شاعر به کرم و بخشش معشوق اشاره می‌کند که دردها را تسکین داده و دعاها را مستجاب کرده است.
رده سنی:
16+
این متن دارای مفاهیم عمیق عاطفی و عاشقانه است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و مفاهیم پیچیده‌تر نیاز به سطحی از بلوغ فکری و تجربه‌ی عاطفی دارد که معمولاً در سنین بالاتر یافت می‌شود.
غزل شمارهٔ ۲۵۹۰
ای پَردهٔ در پَرده، بِنْگَر که چه‌ها کردی
دل بُردی و جان بُردی، این جا چه رَها کردی؟
ای بُرده هَوَس‌ها را، بِشْکَسته قَفَص‌ها را
مُرغِ دلِ ما خَستی، پس قَصدِ هوا کردی
گَر قَصدِ هوا کردی، وَرْعَزمِ جَفا کردی
کو زَهره که تا گویم، ای دوست چرا کردی؟
آن شمع که می‌سوزد، گویم زِچه می‌گِریَد؟
زیرا که زِشیرینَش در قَهر جُدا کردی
آن چَنگ که می‌زارَد، گویم زِچه می‌زارَد؟
کَزْ هَجْرْ تو پُشتِ او، چون بَنده، دوتا کردی
این جُمله جَفا کردی، اما چو نِمودی رو
زَهرم چو شِکَر کردی، وَزْ دَرد دَوا کردی
هر بَرگ زِ بی‌بَرگی، کَف‌ها به دُعا برداشت
از بَس که کَرَم کردی، حاجاتْ رَوا کردی
دل بُردی و جان بُردی، این جا چه رَها کردی؟
ای بُرده هَوَس‌ها را، بِشْکَسته قَفَص‌ها را
مُرغِ دلِ ما خَستی، پس قَصدِ هوا کردی
گَر قَصدِ هوا کردی، وَرْعَزمِ جَفا کردی
کو زَهره که تا گویم، ای دوست چرا کردی؟
آن شمع که می‌سوزد، گویم زِچه می‌گِریَد؟
زیرا که زِشیرینَش در قَهر جُدا کردی
آن چَنگ که می‌زارَد، گویم زِچه می‌زارَد؟
کَزْ هَجْرْ تو پُشتِ او، چون بَنده، دوتا کردی
این جُمله جَفا کردی، اما چو نِمودی رو
زَهرم چو شِکَر کردی، وَزْ دَرد دَوا کردی
هر بَرگ زِ بی‌بَرگی، کَف‌ها به دُعا برداشت
از بَس که کَرَم کردی، حاجاتْ رَوا کردی
وزن: مفعول مفاعیلن مفعول مفاعیلن (هزج مثمن اخرب)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۵۸۹
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۵۹۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
