ای صورتِ روحانی، امروز چه آوردی؟
آوَرْد نمی‌دانم، دانم که مرا بُردی

ای گُلْشَنِ نیکویی، امروز چه خوش بویی
بر شاخِ کِه خَندیدی؟ در باغِ کِه پَروَردی؟

امروز عَجَب چیزی، می‌اُفْتی و می‌خیزی
در باغِ کِه خندیدی؟ وَزْدستِ کِه میْ خوردی؟

آن طَبْعِ زَراَفْشانی، وان هِمَّتِ سُلطانی
پیران و جوانان را، آموخت جُوامَردی

بُگْذر زِ جُوامَردی، کان هم زِدُوی خیزد
در وَحدتِ هم دَردی، دَرکَش قَدَحِ دُردی

هم هَمرَه و هم دَردی، هم جمعی و هم فَردی
هم عاشق و معشوقی، هم سُرخی و هم زَردی

با این همه در مَجْلِس، بِنْشین و مَیا با من
تَرسَم که میانِ رَه، بُگْریزی و بَرگَردی

وَرْزان کِه هَمی‌آیی، با خویش مَبَر دل را
کَزْ دلْ دودلی خیزد، گَهْ گرمی و گَهْ سردی