هوش مصنوعی: این متن شعری عرفانی است که به زیبایی‌های طبیعت و مفاهیم عرفانی مانند عشق، مستی معنوی و وحدت وجود اشاره دارد. شاعر از عناصری مانند خورشید، گل، خار و شراب برای بیان مفاهیم عمیق عرفانی استفاده کرده است. در این شعر، مستی به معنای رسیدن به حالتی از وجد و اشراق است و شاعر از وحدت همه چیز در عالم سخن می‌گوید.
رده سنی: 16+ مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی موجود در این شعر برای درک و لذت بردن نیاز به بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات عرفانی دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و نمادهای پیچیده ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد.

غزل شمارهٔ ۲۵۹۹

ای بر سَرِ بازارت، صد خِرقه به زُنّاری
وَزْ رویِ تو در عالَم هر رویْ به دیواری

هر ذَرّه زِخورشیدت گویایِ اَنَاالْحَقّی
هر گوشه چو مَنصوری آویخته بر داری

این طُرفه که از یک خُم، هر یک زِمیی مَستَند
این طُرفه که از یک گُل، در هر قَدَمی خاری

هر شاخْ هَمی‌گوید، من مَست شُدم، دستی
هر عقلْ هَمی‌گوید، من خیره شُدم، باری

گُل از سَرِ مُشتاقی، بِدْریده گَریبانی
عشقْ از سَرِ‌‌ بی‌خویشی، انداخته دَستاری

از عقلْ گروهی مَست،‌‌ بی‌عقلْ گروهی مَست
جُز عاقل و لایَعْقِل، قومی دِگَرند، آری

ماییم چو کوهِ طور، مَست از قَدَحِ موسی
بی زَحمَتِ فرعونی،‌‌ بی‌غُصّهٔ اَغْیاری

ماییم چو میْ جوشان، در خُمِّ خَراباتی
گرچه سَرِ خُم بَسته‌‌ست از کَهگِلِ پِنْداری

از جوششِ میْ، کَهگِلْ شُد بر سَرِ خُم رَقصان
وَاللَّهْ که ازین خوش تَر نَبْوَد به جهانْ کاری
وزن: مفعول مفاعیلن مفعول مفاعیلن (هزج مثمن اخرب)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۵۹۸
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۶۰۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.