هوش مصنوعی: این شعر عرفانی از صائب تبریزی به مضامینی مانند جستجوی حقیقت، عشق الهی، وحدت وجود، و درک عمیق از زندگی می‌پردازد. شاعر با استفاده از استعاره‌های زیبا مانند نور شمع و پروانه، دام و دانه، و گوهر یکدانه، مفاهیم عمیق عرفانی را بیان می‌کند. او بر این نکته تأکید دارد که گاهی ساده‌ترین چیزها می‌توانند عمیق‌ترین معانی را در خود داشته باشند و درک این حقایق نیازمند نگاهی ژرف و بی‌پیرایه است.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن‌ها نیازمند تجربه و شناخت کافی از زندگی و ادبیات عرفانی است. نوجوانان و بزرگسالان بهتر می‌توانند با این مضامین ارتباط برقرار کنند.

غزل شمارهٔ ۲۶۲

با طلب مطلوب را همخانه می یابیم ما
نور شمع از جبهه پروانه می یابیم ما

در غریبی، آشنا از آشنا هرگز نیافت
لذتی کز معنی بیگانه می یابیم ما

می توان از نقطه ای دریافت صد طومار حرف
تار و پود دام را از دانه می یابیم ما

موشکافان را نمی گردد صف مژگان حجاب
پیچ و تاب زلف را از شانه می یابیم ما

مرغ زیرک درنمی یابد ز دام زیر خاک
این خطر کز سبحه صد دانه می یابیم ما

از بلند و پست عالم آنچه می آید به چشم
چون صف مژگان به یک دندانه می یابیم ما

از گشاد سینه می بخشد خبر روی گشاد
وسعت میخانه از پیمانه می یابیم ما

چشم حق بین را نگردد کثرت از وحدت حجاب
نه صدف را گوهر یکدانه می یابیم ما

دام در صید دل ما بی گناه افتاده است
این گره در کار خود از دانه می یابیم ما

روی گردآلود خاک از سیلی طوفان نیافت
این صفا کز گریه مستانه می یابیم ما

صائب از ما کنج عزلت را به زر نتوان خرید
عشرت روی زمین در خانه می یابیم ما

سالکان صائب نمی یابند از پیران خویش
آنچه از بازیچه طفلانه می یابیم ما
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۲
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۶۱
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۶۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.