هوش مصنوعی: شاعر در این متن خود را فانی و غرق در دریای زندگی جاودان می‌داند و با اشاره به داستان‌های یوسف و یونس، به جستجوی معنا و هویت خود می‌پردازد. او وجود ظاهری خود را ناچیز می‌شمرد و عشق به شمس تبریزی را تنها چیزی می‌داند که برایش ارزش دارد.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن نیاز به بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات عرفانی دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌های پیچیده و ارجاع به داستان‌های مذهبی و تاریخی ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد.

غزل شمارهٔ ۲۶۴۹

مَنَم فانیّ و غَرقه در ثُبوتی
به دریاهایِ حَیِّ لایَموتی

مَگَر من یوسُفَم، در قَعْرِ چاهی؟
مَگَر من یونُسَم، در بَطْنِ حوتی؟

وجودِ ظاهرم تا چند بینی
که اَطْلَس‌هاست، اَنْدَر بَرگِ توتی

فقیرم من، وَلیکِن نی فقیری
که گَردد دَر به دَر، در عشقِ لوتی

زِ بَهرِ قَهْرِ جانِ لوت خوارم
بِمالیده چو جَلّادانْ بُروتی

به غیرِ عشقِ شَمسُ الدّینِ تبریز
نَیَرزَد پیش بَنده تَرّه توتی
وزن: مفاعیلن مفاعیلن فعولن (هزج مسدس محذوف یا وزن دوبیتی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۶
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۶۴۸
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۶۵۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.