هوش مصنوعی:
این متن شعری است که از مفاهیم فلسفی و عرفانی مانند جستجوی معنویت، رهایی از رنج‌های دنیوی، وحدت وجود، و قناعت سخن می‌گوید. شاعر از مخاطب می‌خواهد که از دلبستگی‌های مادی دست بردارد و به سمت حقیقت و آرامش درونی حرکت کند. همچنین، از مفاهیمی مانند وحدت نفس، رزق الهی، و زیبایی معنوی نیز استفاده شده است.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عمیق فلسفی و عرفانی است که درک آن نیاز به بلوغ فکری و آشنایی با مفاهیم انتزاعی دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و نمادهای پیچیده ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد.
غزل شمارهٔ ۲۶۵۴
بِبین این فَتْح، زِاسْتِفْتاح تا کِی؟
زِ ساقی مَست شو، زین راح تا کِی؟
دَرین اَقْداحِ صورت، راحِ جانی‌ست
نِظاره‌یْ صورتِ اَقْداح تا کِی؟
چو مُرغابی زِ خود بَرساز کَشتی
صُداعِ کَشتی و مَلّاح تا کِی؟
تو سَبّاحیّ و از سَبّاح زادی
فَسانه وْ بادِ هر سَبّاح تا کِی؟
نَفَخْتُ فیهِ جانْ بَخشی‌‌‌ست هر صُبح
فِراقِ فالِقُ الْاِصَباح تا کِی؟
چو جانِ بالِغان لوحی‌‌‌ست مَحْفوظ
مِثالِ کودکان زَالْواح تا کِی؟
چو فرموده‌‌‌ست رِزقَت زآسْمان است
زمینْ شوریدن ای فَلّاح تا کِی؟
ازان باغ است این سیبِ زَنَخْدان
قَناعَت بر یکی تُفاّح تا کِی؟
جَراحَت راست دارو حُسنِ یوسُف
دَوا جُستن زِهر جَرّاح تا کِی؟
زِ هر جُزوَت چو مُطْرب می‌توان ساخت
زِچَشمَت ساختن نَوّاح تا کِی؟
چو نَفْسِ واحدیم از خَلْق و از بَعْث
جُدا باشیدنِ اَرْواح تا کِی؟
دَهان بَربَند در دریا صَدَف وار
دَهان بُگْشاده چون تِمساح تا کِی؟
دَهان بَربَند و قُفلی بر دَهان نِهْ
زِ ضایع کردنِ مِفْتاح تا کِی؟
زِ ساقی مَست شو، زین راح تا کِی؟
دَرین اَقْداحِ صورت، راحِ جانی‌ست
نِظاره‌یْ صورتِ اَقْداح تا کِی؟
چو مُرغابی زِ خود بَرساز کَشتی
صُداعِ کَشتی و مَلّاح تا کِی؟
تو سَبّاحیّ و از سَبّاح زادی
فَسانه وْ بادِ هر سَبّاح تا کِی؟
نَفَخْتُ فیهِ جانْ بَخشی‌‌‌ست هر صُبح
فِراقِ فالِقُ الْاِصَباح تا کِی؟
چو جانِ بالِغان لوحی‌‌‌ست مَحْفوظ
مِثالِ کودکان زَالْواح تا کِی؟
چو فرموده‌‌‌ست رِزقَت زآسْمان است
زمینْ شوریدن ای فَلّاح تا کِی؟
ازان باغ است این سیبِ زَنَخْدان
قَناعَت بر یکی تُفاّح تا کِی؟
جَراحَت راست دارو حُسنِ یوسُف
دَوا جُستن زِهر جَرّاح تا کِی؟
زِ هر جُزوَت چو مُطْرب می‌توان ساخت
زِچَشمَت ساختن نَوّاح تا کِی؟
چو نَفْسِ واحدیم از خَلْق و از بَعْث
جُدا باشیدنِ اَرْواح تا کِی؟
دَهان بَربَند در دریا صَدَف وار
دَهان بُگْشاده چون تِمساح تا کِی؟
دَهان بَربَند و قُفلی بر دَهان نِهْ
زِ ضایع کردنِ مِفْتاح تا کِی؟
وزن: مفاعیلن مفاعیلن فعولن (هزج مسدس محذوف یا وزن دوبیتی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۳
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۶۵۳
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۶۵۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
