چه حاجت است به افسانه خواب غفلت را؟
که خانه زاد بود خواب، بی بصیرت را

بس است خواب گران چشم بی بصیرت را
مکن ز بستر مخمل دو خوابه غفلت را

مده به خلوت خود راه، اهل صحبت را
مساز حلقه کثرت کمند وحدت را

ز خشت، بالش و از خاک تیره بستر کن
مکن ز بستر مخمل دو خوابه غفلت را

به آشنایی مردم مرو ز راه که نیست
به غیر خوردن دل دانه دام صحبت را

ز همرهان موافق جدا مشو در راه
مکن دو آتشه زنهار داغ غربت را

کسی ز چهره مقصود چشم آب دهد
که توتیای نظر ساخت گرد کلفت را

ز کاهلی ره نزدیک دور می گردد
به خلوت لحد انداز خواب راحت را

«صائب تبریزی»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir