شد از رکاب تو پیدا هلال عید مرا
گشوده شد در جنت ازین کلید مرا

کنم سیاه ز نظاره بنفشه خطان
شود دو دیده چو بادام اگر سفید مرا

گران نیم به خریدار از سبکروحی
به سیم قلب چو یوسف توان خرید مرا

ز نیشتر چو رگ سنگ نیست پروایم
ز کوه درد ز بس نبض آرمید مرا

ز تخم سوخته، سبزی امید نتوان داشت
چگونه اختر طالع شود سعید مرا؟

نشد ز گوشه ابروی او گشاده دلم
چه دل گشاده شود از هلال عید مرا؟

ز حسن عاقبت عشق، چشم آن دارم
که صبح وصل شود، دیده سفید مرا

ز روی تازه من، تازه روست صائب باغ
اگر چه نیست بری همچو سرو و بید مرا

«صائب تبریزی»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir