هوش مصنوعی: این شعر از عشق و شوریدگی سخن می‌گوید، با تصاویری از سیلاب، آتش، و شراب که حالات عاشقانه را نشان می‌دهند. شاعر از بی‌اختیاری در عشق، تأثیر شراب، و ناله‌های بلبل می‌گوید و به مفاهیمی مانند گره‌گشایی و حق اشاره می‌کند. در نهایت، از تیر کج و نشانه‌گیری دل سخن می‌گوید.
رده سنی: 16+ این شعر حاوی مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده باشد. همچنین، استفاده از استعاره‌هایی مانند شراب و شوریدگی نیاز به درک ادبی بالاتری دارد.

غزل شمارهٔ ۷۴۵

دادم ز شور عشق به سیلاب خانه را
کردم به خارخار بدل آشیانه را

افزود نشأه لب میگون او ز خط
کیفیت است بیش، شراب شبانه را

در آه اختیار ندارند اهل درد
آتش گره به سینه کند چون زبانه را؟

از خط سبز اگر چه سیه مست شد لبت
بی اختیار می کند انشا بهانه را

گلبانگ خوبتر بود ای شاخ گل ز زر
از بلبلان دریغ مدار آب و دانه را

در شوره زار نیست ثمر تخم پاک را
بر زاهدان مخوان غزل عاشقانه را

بلبل گلوی خویش عبث پاره می کند
تأثیر نیست در دل خندان ترانه را

حق گرهگشا به گره بی نهایت است
کاکل چرا به سر ندهد جای شانه را؟

ممنون شوم ز هر که به من کج کند نگاه
کز تیر کج ز جا نرود دل نشانه را
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۷۴۴
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۷۴۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.