هوش مصنوعی:
این متن شعری عرفانی است که از سماع و وصال و عیش سخن می‌گوید و به خواننده توصیه می‌کند که از لحظات لذت ببرد و از دنیای مادی فاصله بگیرد. شعر به مفاهیمی مانند رهایی از درد، مستی معنوی و توجه به لحظه‌های گذرا اشاره دارد.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن نیاز به بلوغ فکری و تجربه زندگی دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و نمادهای عرفانی ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد.
غزل شمارهٔ ۲۶۸۷
صَلا ای صوفیان کِامْروز باری
سَماع است و وصال و عیش آری
بِکُن ای موسیِ جان خَلْعِ نَعْلین
که اَنْدَر گُلْشَنِ جان نیست خاری
کبوترها سَراسَر بازْ گَردند
که اُفتاد این شکاران را شکاری
شود سَرهایِ مَستان فارغ از دَرد
چو سَر درکرد خَمْرِ بی‌خُماری
بِخور، که ساعتی دیگر نَبینی
زِ مشرق تا به مغرب هوشیاری
بَرآوَر بینی و بویِ دِگَر جوی
که این بینی است آن بو را مِهاری
سَماع است و وصال و عیش آری
بِکُن ای موسیِ جان خَلْعِ نَعْلین
که اَنْدَر گُلْشَنِ جان نیست خاری
کبوترها سَراسَر بازْ گَردند
که اُفتاد این شکاران را شکاری
شود سَرهایِ مَستان فارغ از دَرد
چو سَر درکرد خَمْرِ بی‌خُماری
بِخور، که ساعتی دیگر نَبینی
زِ مشرق تا به مغرب هوشیاری
بَرآوَر بینی و بویِ دِگَر جوی
که این بینی است آن بو را مِهاری
وزن: مفاعیلن مفاعیلن فعولن (هزج مسدس محذوف یا وزن دوبیتی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۶
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۶۸۶
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۶۸۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
