هوش مصنوعی:
این متن شعری عرفانی است که به توصیف حالات روحانی و عشق الهی می‌پردازد. شاعر از سماع، شراب و عیش به عنوان نمادهایی برای رسیدن به حالات معنوی استفاده می‌کند و بر اهمیت لحظات حال و هوشیاری تأکید دارد. همچنین، او به ناپایداری دنیا و عظمت خداوند اشاره می‌کند و از خواننده می‌خواهد که به جای توجه به ظواهر، به عمق معانی توجه کند.
رده سنی:
18+
این متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از نمادهایی مانند شراب و سماع نیاز به تفسیر و درک بالاتری دارد که معمولاً با افزایش سن و تجربه حاصل می‌شود.
غزل شمارهٔ ۲۶۸۸
صَلا ای صوفیان کِامْروز باری
سَماع است و شراب و عیش آری
صَلا که ساعتی دیگر نَیابی
زِ مشرق تا به مغرب هوشیاری
چُنان در بَحْرِ مَستی غَرق گَردند
که دل در عشقِ خوبی، خوش عِذاری
ازین مَستان نَنوشی های و هویی
وَزین خوبان نَبینی گوشْواری
دَرین مَستان کجا وَهْمی رَسیدی
گَرین مَستان نَنالَند از خُماری
به صد عالَم نگُنجَد از جَلالَت
چُنین سُلطان و اَعْظَم شَهریاری
وَلیکِن چون غُبار اَنگیخت اَسپَش
به وَهْم آمد کَر و فَرِّ سواری
دَهان بَربَند کین جا یک نَظَر نیست
که بِشْناسَد سواری از غُباری
سَماع است و شراب و عیش آری
صَلا که ساعتی دیگر نَیابی
زِ مشرق تا به مغرب هوشیاری
چُنان در بَحْرِ مَستی غَرق گَردند
که دل در عشقِ خوبی، خوش عِذاری
ازین مَستان نَنوشی های و هویی
وَزین خوبان نَبینی گوشْواری
دَرین مَستان کجا وَهْمی رَسیدی
گَرین مَستان نَنالَند از خُماری
به صد عالَم نگُنجَد از جَلالَت
چُنین سُلطان و اَعْظَم شَهریاری
وَلیکِن چون غُبار اَنگیخت اَسپَش
به وَهْم آمد کَر و فَرِّ سواری
دَهان بَربَند کین جا یک نَظَر نیست
که بِشْناسَد سواری از غُباری
وزن: مفاعیلن مفاعیلن فعولن (هزج مسدس محذوف یا وزن دوبیتی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۶۸۷
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۶۸۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
