هوش مصنوعی: متن بالا یک شعر عرفانی و اخلاقی است که به زیبایی‌های زندگی، عشق، دوستی با نیکان، و ارزش‌های معنوی می‌پردازد. شاعر از گل به عنوان نماد زیبایی، امید و پاکی استفاده کرده و تأکید دارد که رنج‌های امروز می‌توانند به شادی‌های فردا تبدیل شوند. همچنین، شعر به اهمیت همنشینی با افراد نیک، لذت‌های معنوی و عشق الهی اشاره دارد.
رده سنی: 15+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و اخلاقی است که درک آن‌ها به بلوغ فکری و تجربه زندگی نیاز دارد. همچنین، برخی از اصطلاحات و استعاره‌های به کار رفته ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد.

غزل شمارهٔ ۱۰۴۳

هر چه امروزست بار خاطرت فردا گل است
در جگرخاری که اینجا بشکند آنجا گل است

انبساط ماست موقوف گشاد کار خلق
فتح بابی هر که را رو می دهد ما را گل است

هر که با نیکان نشیند رنگ نیکان بر کند
چون ز می سیراب گردد پنبه مینا گل است

می پرستان در خزان عیش بهاران می کنند
قلقل میناست بلبل، باده حمرا گل است

پرده بیگانگی نبود میان حسن و عشق
در حریم بیضه بلبل گرم صحبت با گل است

قدر خاک افتاده را سرگشتگان دانند چیست
نقش پا گمراه را در دامن صحرا گل است

هست با هر داغ من پیوند خاصی عشق را
برگ برگ این چمن پیش چمن پیرا گل است

صحبت روشن ضمیران سرخ رویی بر دهد
شاخ مرجان در کنار بحر سر تا پا گل است

از فروغ شمع صائب نیست غم پروانه را
رهنورد شوق را آتش به زیر پا گل است
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۰۴۲
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۰۴۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.