هوش مصنوعی: این متن شعری عرفانی و عاشقانه است که از عناصر طبیعت مانند خورشید، گل، باد و دریا برای بیان مفاهیم عمیق عشق و عرفان استفاده می‌کند. شاعر با تصاویر زیبا و استعاره‌های پیچیده، حالات روحی و عاطفی خود را توصیف می‌کند.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و استعاره‌های پیچیده است که درک آن‌ها نیاز به بلوغ فکری و تجربهٔ ادبی دارد. همچنین، برخی از عبارات ممکن است برای خوانندگان جوان تر دشوار یا نامفهوم باشد.

غزل شمارهٔ ۱۰۹۲

افسر سر گرمی مهر از فروغ جام اوست
خرده انجم سپند روی آتش فام اوست

ذکر او دل زنده دارد چرخ مینا رنگ را
جان این فیروزه در دست خواص نام اوست

صبح محشر انتظار جلوه او می کشد
چشم خورشید قیامت بر کنار بام اوست

گل عبث در دامن باد صبا آویخته است
گوش هر بی درد، کی شایسته پیغام اوست؟

روی در بیت الحرام عشق دارد آفتاب
پرنیان صبح صادق جامه احرام اوست

مردم باریک بین در وصل هجران می کشند
مرغ زیرک گر به شاخ گل نشیند دام اوست

ابر سیرابی که بر خارا کند گوهر نثار
وز ندامت تر نگردد، التفات عام اوست

از سر سرگشته گرداب و رقص گردباد
می توان دانست بر و بحر بی آرام اوست

چون نترسد چشم من صائب ز زهر چشم او؟
شور دریای محیط از تلخی بادام اوست
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۰۹۱
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۰۹۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.