هوش مصنوعی: این متن شعری عرفانی و معنوی است که به شهیدان و عاشقان الهی اشاره دارد و از مفاهیمی مانند رهایی، عشق، آسمان و درک عمیق هستی سخن می‌گوید. شاعر از مخاطبان می‌خواهد که از ظواهر دنیوی عبور کرده و به حقیقت درونی و معنوی برسند.
رده سنی: 16+ این متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که برای درک کامل آن، مخاطب نیاز به بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و نمادهای پیچیده ممکن است برای سنین پایین‌تر قابل درک نباشد.

غزل شمارهٔ ۲۷۰۷

کجایید ای شَهیدانِ خدایی؟
بَلاجویانِ دشتِ کربلایی

کجایید ای سَبُک روحانِ عاشق؟
پَرنده‌‌تَر زِ مُرغانِ هوایی

کجایید ای شَهانِ آسْمانی؟
بِدانسته فَلَک را دَرگُشایی

کجایید ای زِ جان و جا رَهیده؟
کسی مَر عقل را گوید کجایی؟

کجایید ای دَرِ زندان شِکَسته؟
بِداده وام داران را رَهایی

کجایید ای دَرِ مَخْزَن گُشاده؟
کجایید، ای نَوایِ‌ بی‌نَوایی؟

دَران بَحْرید کین عالَمْ کَفِ اوست
زمانی بیش دارید آشنایی

کَفِ دریاست صورت‌‌هایِ عالَم
زِ کَفْ بُگْذَر، اگر اَهْلِ صَفایی

دِلَم کَف کرد کین نَقْشِ سُخَن شُد
بِهِل نَقْش و به دل رو، گَر زِ مایی

بَرآ ای شَمسِ تبریزی زِ مَشرق
که اصلِ اصلِ اصلِ هر ضیایی
وزن: مفاعیلن مفاعیلن فعولن (هزج مسدس محذوف یا وزن دوبیتی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۷۰۶
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۷۰۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.