هوش مصنوعی:
این متن به بیان تأثیرات منفی وسوسه‌ها و خشم بر روح و روان انسان می‌پردازد و از طریق تمثیل‌های مختلف، مانند مگس‌های شکرفروشی و دیگ شیردوشی، نشان می‌دهد که چگونه این احساسات می‌توانند زیان‌بار باشند. همچنین، متن به عشق و آرامش درونی اشاره می‌کند و از شمس تبریز به عنوان نماد عشق و خموشی یاد می‌کند.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و اخلاقی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از تمثیل‌ها و استعاره‌های پیچیده نیاز به سطحی از بلوغ فکری و تجربه زندگی دارد.
غزل شمارهٔ ۲۷۲۷
گَر وَسوَسه رَهْ دَهی به گوشی
اَفْسُرده شوی بِدان زِ جوشی
آن گرمیِ چَشم را که داری
نیشِ زَهر است و شکلِ نوشی
اَنْبارِ نَعیم را زیانْ چیست
گَر خشم گرفت کورْموشی؟
آخِر چه زیان اگر بِیُفتَد
یک دو مگس از شِکَرفُروشی
مَر ناقهٔ شیر را چه نُقصان
گَر دیگْ شِکَست شیردوشی؟
شب بود و زمانه خُفته بودند
در هیچ سَری نَبود هوشی
آن شاه زِ رویِ لُطف بَرداشت
سُرنای و دَرو بِزَد خُروشی
در خونِ خودی، اگر بِمانی
زین پَس زان رو به روی پوشی
ماییم زِ عشقِ شَمسِ تبریز
هم ناطِقِ عشق، هم خَموشی
اَفْسُرده شوی بِدان زِ جوشی
آن گرمیِ چَشم را که داری
نیشِ زَهر است و شکلِ نوشی
اَنْبارِ نَعیم را زیانْ چیست
گَر خشم گرفت کورْموشی؟
آخِر چه زیان اگر بِیُفتَد
یک دو مگس از شِکَرفُروشی
مَر ناقهٔ شیر را چه نُقصان
گَر دیگْ شِکَست شیردوشی؟
شب بود و زمانه خُفته بودند
در هیچ سَری نَبود هوشی
آن شاه زِ رویِ لُطف بَرداشت
سُرنای و دَرو بِزَد خُروشی
در خونِ خودی، اگر بِمانی
زین پَس زان رو به روی پوشی
ماییم زِ عشقِ شَمسِ تبریز
هم ناطِقِ عشق، هم خَموشی
وزن: مفعول مفاعلن فعولن (هزج مسدس اخرب مقبوض محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۷۲۶
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۷۲۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
