هوش مصنوعی: این متن بیانگر احساسات عمیق عاشقانه و وابستگی شدید به معشوق است. شاعر زندگی بدون معشوق را بی‌معنا و مانند مرگ می‌داند و از زیبایی‌ها و لذت‌های زندگی تنها در حضور معشوق سخن می‌گوید. او معشوق را محور اصلی زندگی خود می‌داند و بدون او، همه چیز را پوچ و بی‌ارزش توصیف می‌کند.
رده سنی: 16+ این متن حاوی مفاهیم عمیق عاطفی و عاشقانه است که درک آن نیاز به بلوغ فکری و احساسی دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و تشبیهات پیچیده ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد.

غزل شمارهٔ ۲۷۳۴

ای‌ بی‌تو حَرامْ زندگانی
خودْ‌ بی‌تو کُدامْ زندگانی؟

بی‌رویِ خوشِ تو زنده بودن
مرگ است به نامْ زندگانی

پازَهر توییّ و زَهرْ دنیا
دانه تو و دامْ زندگانی

گوهر تو و این جهانْ چو حُقّه
باده تو و جامْ زندگانی

بی‌آبِ تو گُلْسِتان چو شوره
بی‌جوشِ تو خامْ زندگانی

بی‌خوبیِ حُسنِ باقِوامَت
نَگْرفته قِوامْ زندگانی

با جُمله مُراد و کامْ‌ بی‌تو
نایافته کامْ زندگانی

تا دادِ سَلامَتی ندادی
کِی کرد سَلامْ زندگانی؟

خامُش کردم، بِکُن تو شاهی
پیشِ تو غُلامْ زندگانی
وزن: مفعول مفاعلن فعولن (هزج مسدس اخرب مقبوض محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۷۳۳
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۷۳۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.