هوش مصنوعی:
این متن شاعرانه از شادی، طرب، و پایان تاریکی غم سخن می‌گوید. شاعر از باده و مه به عنوان نمادهای شادی و روشنایی یاد می‌کند و از پایان سلطه عقل و غم بر زندگی خود خبر می‌دهد. متن سرشار از احساسات مثبت و امید به آینده‌ای روشن است.
رده سنی:
16+
این متن به دلیل استفاده از مفاهیم عمیق شاعرانه و نمادهای ادبی مانند باده و مه، برای نوجوانان و بزرگسالانی مناسب است که توانایی درک و تحلیل مفاهیم انتزاعی و شاعرانه را دارند. همچنین، محتوای آن حاوی پیام‌های مثبت و امیدبخش است که برای این گروه سنی جذاب و الهام‌بخش خواهد بود.
غزل شمارهٔ ۲۷۴۴
روزِ طَرَب است و سالِ شادی
کِامْروز به کویِ ما فُتادی
تاریکیِ غَمْ تمام بَرخاست
چون شمع دَرین میانْ نَهادی
اندیشه و غمَ چه پایْ دارد
با آن قَدَح وَفا که دادی؟
ای باده تو از کُدام مَشکی
وِیْ مَه به کُدام ماهْ زادی
مَستیّ و خوشیّ و شادکامی
سُلطانِ دلیّ و کیْقُبادی
وان عقل که کَدخدایِ غَم بود
از ما سِتَدی به اوسْتادی
شاباش که پایِ غَم بِبَستی
صد گونه دَرِ طَرَب گُشادی
کِامْروز به کویِ ما فُتادی
تاریکیِ غَمْ تمام بَرخاست
چون شمع دَرین میانْ نَهادی
اندیشه و غمَ چه پایْ دارد
با آن قَدَح وَفا که دادی؟
ای باده تو از کُدام مَشکی
وِیْ مَه به کُدام ماهْ زادی
مَستیّ و خوشیّ و شادکامی
سُلطانِ دلیّ و کیْقُبادی
وان عقل که کَدخدایِ غَم بود
از ما سِتَدی به اوسْتادی
شاباش که پایِ غَم بِبَستی
صد گونه دَرِ طَرَب گُشادی
وزن: مفعول مفاعلن فعولن (هزج مسدس اخرب مقبوض محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۷۴۳
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۷۴۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
