هوش مصنوعی:
این متن به زیبایی عشق و تجربه‌های روحانی اشاره دارد. شاعر از عشق به عنوان نیرویی شکوفا و بی‌کران یاد می‌کند که باعث می‌شود انسان به حقیقت نهان هستی پی ببرد. او از تجربه‌های عرفانی و کشف معانی عمیق زندگی سخن می‌گوید و توصیه می‌کند که برای درک این معانی، باید به نور حقیقت (نماد شمس تبریز) پناه برد.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن نیاز به بلوغ فکری و تجربه زندگی دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و نمادهای پیچیده ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد.
غزل شمارهٔ ۲۷۵۵
چون عشق کُند شِکَرفَشانی
در جِلْوه شود مَهِ نَهانی
بینی که شِکَر کَران ندارد
خوش می‌خوری و هَمی‌رَسانی
می‌غَلْط به هر طَرَف که غَلْطی
بر سَبزهٔ سَبزِ بوستانی
گَر زان که کُلَه نَهی، وَگَر نی
شاهَنْشَهِ جُمله خُسروانی
آن را بینی که من نگویم
زیرا که بِگویَمَت، بِدانی
چون چَشمِ تو وا کُنند ناگَه
بر شهرِ عَظیمِ آن جهانی
مانندهٔ طِفْلِ نوبِزاده
خیره نِگَریّ و خیره مانی
تا چَشمْ بَران جهان نَشینَد
چاره نَبُوَد ازین نشانی
بُگْریز به نورِ شَمسِ تبریز
تا کشف شود همه مَعانی
در جِلْوه شود مَهِ نَهانی
بینی که شِکَر کَران ندارد
خوش می‌خوری و هَمی‌رَسانی
می‌غَلْط به هر طَرَف که غَلْطی
بر سَبزهٔ سَبزِ بوستانی
گَر زان که کُلَه نَهی، وَگَر نی
شاهَنْشَهِ جُمله خُسروانی
آن را بینی که من نگویم
زیرا که بِگویَمَت، بِدانی
چون چَشمِ تو وا کُنند ناگَه
بر شهرِ عَظیمِ آن جهانی
مانندهٔ طِفْلِ نوبِزاده
خیره نِگَریّ و خیره مانی
تا چَشمْ بَران جهان نَشینَد
چاره نَبُوَد ازین نشانی
بُگْریز به نورِ شَمسِ تبریز
تا کشف شود همه مَعانی
وزن: مفعول مفاعلن فعولن (هزج مسدس اخرب مقبوض محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۷۵۴
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۷۵۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
