هوش مصنوعی:
این متن شعری عرفانی است که در آن شاعر از عشق و جذبه‌های معنوی سخن می‌گوید. او تفاوت بین دنیای مادی و معنوی را بیان می‌کند و به این اشاره دارد که در دنیای مادی خطا و ناکامی وجود دارد، اما در دنیای معنوی همه چیز عطا و بخشش است. شاعر همچنین به داستان‌های قرآنی مانند ایوب و یعقوب اشاره می‌کند تا مفاهیم رنج، شفا، و بینش معنوی را بیان کند.
رده سنی:
16+
این متن شامل مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از داستان‌های قرآنی و مفاهیم پیچیده‌تر نیاز به سطحی از بلوغ فکری و آگاهی فرهنگی دارد.
غزل شمارهٔ ۲۷۵۹
گویم سُخَنِ لبِ تو، یا نی؟
ای لَعْلِ لبِ تو را بَها نی
ای گفتهٔ ما غُلامِ آن دَم
کان جا هَمِگی توییّ و ما نی
این جا که مَنَم، به جُز خَطا نی
و آن جا که تویی، به جُز عَطا نی
این جا گفتن زِ رویِ جسم است
وان جا همه هستی است جا نی
سَیّاره هَمی‌رَوَند پا نی
صد مَشکْ رَوانه و سَقا نی
رَنْجورانند هَمچو اَیّوب
دریافته صِحَّت و دَوا نی
بی‌چَشمانند هَمچو یَعقوب
بینا شُده چَشم و توتیا نی
رَهْ پویانند هَمچو ماهی
بینَند طَریقه‌ها ضیا نی
از رَشکِ تو من دَهان بِبَستَم
شَرحِ تو رَسَد به مُنْتَها؟ نی
ای لَعْلِ لبِ تو را بَها نی
ای گفتهٔ ما غُلامِ آن دَم
کان جا هَمِگی توییّ و ما نی
این جا که مَنَم، به جُز خَطا نی
و آن جا که تویی، به جُز عَطا نی
این جا گفتن زِ رویِ جسم است
وان جا همه هستی است جا نی
سَیّاره هَمی‌رَوَند پا نی
صد مَشکْ رَوانه و سَقا نی
رَنْجورانند هَمچو اَیّوب
دریافته صِحَّت و دَوا نی
بی‌چَشمانند هَمچو یَعقوب
بینا شُده چَشم و توتیا نی
رَهْ پویانند هَمچو ماهی
بینَند طَریقه‌ها ضیا نی
از رَشکِ تو من دَهان بِبَستَم
شَرحِ تو رَسَد به مُنْتَها؟ نی
وزن: مفعول مفاعلن فعولن (هزج مسدس اخرب مقبوض محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۷۵۸
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۷۶۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
