بتان که صید به نیرنگ می نمایندت
کباب آتش بیرنگ می نمایندت

اگر برون کنی از دل هوای آزادی
بهشت در قفس تنگ می نمایندت

ببر ز مردم غافل که این گرانجانان
گران رکاب تر از سنگ می نمایندت

به ناخنی که رسد، پرده را بگردانند
معاشران که هماهنگ می نمایندت

گر از لباس برآیی نمی شناسندت
همین گروه که یکرنگ می نمایندت

ز زنگ، آینه دل اگر بپردازی
هزار آینه در زرنگ می نمایندت

علامت نفس سوخته است، منزل نیست
سیاهیی که به فرسنگ می نمایندت

بکن به لاله رخان چشم خود سیه صائب
که زود چهره به خون رنگ می نمایندت

«صائب تبریزی»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir