هوش مصنوعی: این متن شعری است که در آن شاعر از زیبایی‌های طبیعت و عشق سخن می‌گوید. او از گل‌ها، باغبان، و عناصر طبیعی مانند ابرو و خزان برای بیان احساسات خود استفاده می‌کند. همچنین، شاعر به عشق و طلب اشاره می‌کند و از جایگاه طالب در اصفهان سخن می‌گوید.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عاشقانه و ادبی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده باشد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و اصطلاحات ادبی نیاز به درک بالاتری دارد.

غزل شمارهٔ ۱۶۵۶

عتاب و لطف ز ابروی گلرخان پیداست
صفای هر چمن از روی باغبان پیداست

مرا که خرمن گل در کنار می باید
ازین چه سود که دیوار گلستان پیداست؟

گلی ز غنچه پیکان یار خواهم چید
گشاد کار من از خانه کمان پیداست

به چشم بلبل مستی که عشق سرمه کشید
رخ بهار ز آیینه خزان پیداست

به طرز تازه قسم یاد می کنم صائب
که جای طالب آمل در اصفهان پیداست
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۶۵۵
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۶۵۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.