هوش مصنوعی: این متن شعری عاشقانه و عارفانه است که با استفاده از تصاویر و استعاره‌های زیبا، احساسات عمیق عاشقانه، عتاب و ناز، وصف زیبایی معشوق، و مفاهیمی مانند صفا، مهر و کین، و هوش و جهل را بیان می‌کند. شاعر با ظرافت از عناصر طبیعی و روزمره برای توصیف حالات درونی استفاده کرده است.
رده سنی: 16+ این متن دارای مفاهیم عمیق عاشقانه و عارفانه است که درک آن به بلوغ فکری و تجربه‌ی بیشتری نیاز دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و اصطلاحات ادبی ممکن است برای خوانندگان جوان‌تر دشوار باشد.

غزل شمارهٔ ۱۶۵۷

خط نرسته ازان لعل آتشین پیداست
ز لطف، زهر خط از زیر این نگین پیداست

خبر ز نامه سربسته می دهد عنوان
عتاب و ناز تو از صفحه جبین پیداست

ز موج، روشنی آب می شود معلوم
صفای ساعدت از چین آستین پیداست

به درد و صاف می از جام می توان پی برد
ز روی خوب تو آثار مهر و کین پیداست

عیان بود رگ جان از صفای پیکر تو
به رنگ رشته که از گوهر ثمین پیداست

هلال و بدر نگردد اگر چه یک جا جمع
مه تمام سرین از هلال زین پیداست

شده است ناز غرورت یکی هزار امروز
در آبگینه نظر کرده ای، چنین پیداست

ز حرص نوشی ز چشم تو نیش پنهان است
وگرنه نشتر زنبور از انگبین پیداست

توان ز ظاهر هر کس به باطنش ره برد
ز آب شوری و شیرینی زمین پیداست

به امتحان نبود اهل هوش را حاجت
عیار عالم و جاهل ز همنشین پیداست

ز سایل است نمایان عیار جود کریم
که باد دستی خرمن ز خوشه چین پیداست

چو آتشی که نمایان بود به شب صائب
دل کبابم ازان زلف عنبرین پیداست
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۲
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۶۵۶
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۶۵۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.