هوش مصنوعی: این شعر به زیبایی‌های طبیعت و احساسات انسانی می‌پردازد. شاعر از زیبایی‌هایی مانند آفتاب، ماه، آب و گل سخن می‌گوید و احساسات عمیقی مانند عشق، یادآوری و آرامش را بیان می‌کند. همچنین، اشاراتی به مفاهیم فلسفی مانند رضایت و قناعت دارد.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که ممکن است برای سنین پایین قابل درک نباشد. همچنین، برخی از اشارات عاشقانه و احساسی نیاز به بلوغ فکری دارد.

غزل شمارهٔ ۱۶۹۳

به هر کجا نبود حسن، آفتاب خوش است
ز روی هر چه توان داد چشم آب خوش است

ز ماه خانگی آن را که خانه روشن نیست
جلای دیده ز گلگشت ماهتاب خوش است

جواب خشک ازان لعل آبدار مرا
به گوش تشنه لبان چون صدای آب خوش است

اگر ز دامن زلف است دست ما کوتاه
به یاد او دل شب مشق پیچ و تاب خوش است

سفینه از مدد بادبان رسد به کنار
به روی کشتی می جلوه حباب خوش است

بود زکات تمامی به ناقصان احسان
به ماه پهلو دادن ز آفتاب خوش است

من آن نیم که شوم خرج آب و گل صائب
مرا چو گنج گهر با دل خراب خوش است
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۶۹۲
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۶۹۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.