هوش مصنوعی:
این متن بیانگر درد و رنج ناشی از فراق و جدایی است که به حکم آسمانی اتفاق افتاده است. شاعر از درد فراق فانی و جاودانی سخن می‌گوید و از خداوند طلب رهایی از این دردها می‌کند. در نهایت، شاعر سکوت می‌کند و از مخاطب می‌خواهد اگر توانایی دارد، ادامه دهد.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و احساسی است که درک آن نیاز به بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی دارد. همچنین، موضوعات درد و رنج و فراق ممکن است برای سنین پایین‌تر سنگین و نامناسب باشد.
غزل شمارهٔ ۲۷۷۰
رُخ‌ها بِنِگَر تو زَعفَرانی
کَزْ دَرد هَمی‌دَهَد نشانی
شهری بِنِگَر زِ دَرد رَنْجور
چون باغْ به موسمِ خَزانی
این دَرد زِ غُصّه فِراق است
از هَیبَتِ حُکْمِ آسْمانی
بیم است فَلَک سیاه گَردد
از آتش و نالهٔ نَهانی
دوزخ بِنِگَر که سَر بَرآوَرْد
ناگَه زِ میانِ شادمانی
بَرخاست غَریوِ جانْ زِ هرسو
هان ای کَسِ بی‌کَسان تو دانی
فرمود که این فِراقِ فانی است
افَغان زِ فِراقِ جاودانی
یا رَب چه شود اگر تو ما را
از هر دو فِراق، وارَهانی؟
این گفته و بَسته شُد دَهانَم
باقی تو بگو اگر توانی
کَزْ دَرد هَمی‌دَهَد نشانی
شهری بِنِگَر زِ دَرد رَنْجور
چون باغْ به موسمِ خَزانی
این دَرد زِ غُصّه فِراق است
از هَیبَتِ حُکْمِ آسْمانی
بیم است فَلَک سیاه گَردد
از آتش و نالهٔ نَهانی
دوزخ بِنِگَر که سَر بَرآوَرْد
ناگَه زِ میانِ شادمانی
بَرخاست غَریوِ جانْ زِ هرسو
هان ای کَسِ بی‌کَسان تو دانی
فرمود که این فِراقِ فانی است
افَغان زِ فِراقِ جاودانی
یا رَب چه شود اگر تو ما را
از هر دو فِراق، وارَهانی؟
این گفته و بَسته شُد دَهانَم
باقی تو بگو اگر توانی
وزن: مفعول مفاعلن فعولن (هزج مسدس اخرب مقبوض محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۷۶۹
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۷۷۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
