هوش مصنوعی: این متن به ستایش فضل و کرم یک شخصیت معنوی یا الهی می‌پردازد که حتی کوچکترین توجه او می‌تواند باعث ارتقاء و پیشرفت شود. در این شعر، عشق و ایمان به این شخصیت به عنوان راهی برای غلبه بر مشکلات و دستیابی به امید و موفقیت توصیف شده است.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و اخلاقی است که ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و مفاهیم پیچیده نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد که معمولاً در نوجوانان و بزرگسالان یافت می‌شود.

غزل شمارهٔ ۲۷۷۱

ای قَلْب و دُرُست را رَوایی
پیشِ تو، که زَفْت کیمیایی

در رَهْ خَرِ بَد زِ اسبِ رَهْوار
از فَضْلِ تو کرده پیش پایی

گَر پایِ سگی رَهِ تو کوبَد
بر شیرْ وَغاش بَرفَزایی

در عشقِ تو پاشِکَستگانند
دارند امیدِ پَرگُشایی

در تو مگسی چو دل بِبَندد
یابَد زِ دَرَت پَرِ هُمایی

فَضْلِ تو عَلیَّ هَیِنٌ گفت
تا نَگْشایَد رَهِ گدایی

خاموش که هر مُحال و صَعْبی
آسان شود از کَفِ خدایی
وزن: مفعول مفاعلن فعولن (هزج مسدس اخرب مقبوض محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۷۷۰
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۷۷۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.