هوش مصنوعی: این متن شعری عرفانی و عاشقانه است که با استفاده از تصاویر و استعاره‌های زیبا، به موضوعاتی مانند عشق، طبیعت، مستی و سوالات فلسفی می‌پردازد. شاعر با پرسش‌های پی در پی، به دنبال کشف حقایق جهان و رابطه‌ی انسان با عشق و طبیعت است.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن برای سنین پایین‌تر دشوار می‌باشد. همچنین، استفاده از استعاره‌هایی مانند 'مستی' و 'شرابخانه' ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر نامناسب باشد.

غزل شمارهٔ ۱۷۹۳

سیاه مستی چشم از شرابخانه کیست؟
عقیق چهره و لعل لب از خزانه کیست؟

ز خرمن که برون جسته است دانه خال؟
غبار خط معنبر ز آستانه کیست؟

چراغ برق ز خوی که می شود روشن؟
خروش ابر بهاران ز تازیانه کیست؟

ز خواب ناز ظفر وا نمی کند نرگس
زبان سبزه نورسته در فسانه کیست؟

می صبوح که در جام صبح ریخته است؟
سیاه مستی شب از می شبانه کیست؟

بهار نسخه آن پنجه نگارین است
خزان مسوده رنگ عاشقانه کیست؟

دلش چو خانه زنبور خانه خانه شده است
ترنج بی سر و پای فلک نشانه کیست؟

نوای مرغ چمن حلقه برون درست
جراحت جگر غنچه از ترانه کیست؟

اگر ز کاکل خوبان گره گشاید باد
گشایش سر زلف سخن ز شانه کیست؟

نظر به خوشه پروین سیه نمی سازد
دل رمیده ما در هوای دانه کیست

ز عشق نیست اثر در جهان، نمی دانم
که این همای سعادت در آشیانه کیست

چگونه مست نگردد جهان ز گفتارش؟
حریم سینه صائب شرابخانه کیست؟
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۲
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۷۹۲
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۷۹۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.