هوش مصنوعی:
این متن شعری است که به ستایش عشق الهی و قدرت خداوند در آفرینش و هدایت انسان‌ها می‌پردازد. شاعر از زیبایی و نور الهی سخن می‌گوید و تأکید می‌کند که عشق و ایمان به خداوند، ترس از قضا و قدر را از بین می‌برد. همچنین، به نقش شمس تبریزی در هدایت و وفا اشاره می‌کند.
رده سنی:
16+
این متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن نیاز به بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات کلاسیک فارسی دارد. همچنین، برخی از مفاهیم مانند قضا و قدر و عشق الهی ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده باشد.
غزل شمارهٔ ۲۷۸۶
آتشینا آبِ حیوان از کجا آورده‌یی؟
دانم این، باری، که اَلْحَقْ جانْ فَزا آورده‌یی
مشرق و مغرب بِدَرَّد هَمچو ابر از یک دِگَر
چون چُنین خورشید، از نورِ خدا آورده‌یی
خیرگانِ رویِ خود را از رَهْ و مَنْزِل مَپُرس
چون بر ایشان شُعله‌‌هایِ کِبْریا آورده‌یی
اَحْمقی باشد اگر جانی بِمیرد بَعد ازین
چون چُنین دریایِ جوشان از بَقا آورده‌یی
از قَضا و از قَدَر مَر عاشقان را خوف نیست
چون قَدَر را مَست گشته با قَضا آورده‌یی
می‌نگُنجَد جانِ ما در پوست، از شادیِّ تو
کاین جَمالِ جانْ فَزا از بَهرِ ما آورده‌یی
شَمسِ تبریزی جَفا کردیّ و دانم این قَدَر
کَزْ میانِ هر جَفایی صد وَفا آورده‌یی
دانم این، باری، که اَلْحَقْ جانْ فَزا آورده‌یی
مشرق و مغرب بِدَرَّد هَمچو ابر از یک دِگَر
چون چُنین خورشید، از نورِ خدا آورده‌یی
خیرگانِ رویِ خود را از رَهْ و مَنْزِل مَپُرس
چون بر ایشان شُعله‌‌هایِ کِبْریا آورده‌یی
اَحْمقی باشد اگر جانی بِمیرد بَعد ازین
چون چُنین دریایِ جوشان از بَقا آورده‌یی
از قَضا و از قَدَر مَر عاشقان را خوف نیست
چون قَدَر را مَست گشته با قَضا آورده‌یی
می‌نگُنجَد جانِ ما در پوست، از شادیِّ تو
کاین جَمالِ جانْ فَزا از بَهرِ ما آورده‌یی
شَمسِ تبریزی جَفا کردیّ و دانم این قَدَر
کَزْ میانِ هر جَفایی صد وَفا آورده‌یی
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۷۸۵
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۷۸۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
