۲۲۲ بار خوانده شده

غزل شمارهٔ ۲۰۰۶

برهان واصلان فنا آرمیدگی است
بر مرگ رفتگان جزع از نارسیدگی است

سیلاب از شتاب به صد رنگ می شود
بر یک قرار، آب گهر ز آرمیدگی است

آنجا که یار پرده براندازد از عذار
قانع شدن به باغ بهشت از ندیدگی است

دار فناست خامی منصور را دلیل
با شاخ، الفت ثمر از نارسیدگی است

شبنم ز چشم پاک بود محرم چمن
صائب عزیز این چمن از پاک دیدگی است
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۰۰۵
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۰۰۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.