هوش مصنوعی: این شعر از صائب تبریزی بیانگر ناامیدی از نجات در دنیای مادی و تأکید بر بی‌ثباتی و بیهودگی زندگی است. شاعر با استفاده از تصاویر مختلف مانند طفلان بی‌نصیب از شیر، بید بی‌حاصل، و شبنم بی‌ثبات، به ناپایداری دنیا و رنج‌های انسانی اشاره می‌کند. همچنین، او از بی‌اعتباری دنیا و دشمنی آن با انسان سخن می‌گوید.
رده سنی: 18+ مفاهیم عمیق فلسفی و عرفانی موجود در شعر، همراه با نگرش ناامیدانه و پیچیدگی‌های زبانی، درک کامل آن را برای مخاطبان جوان‌تر دشوار می‌سازد. این متن更适合 افرادی که تجربه‌های زندگی بیشتری داشته‌اند و می‌توانند با مضامین آن ارتباط برقرار کنند.

غزل شمارهٔ ۲۰۳۱

از ششدر جهات، امید نجات نیست
دربند روزگار، نجات از جهات نیست

طفلان مهد خاک ز شیرند بی نصیب
این گاهواره گویی از این امهات نیست

چون بید هر که تلخی بی حاصلی کشید
انجام کار، قسمت او جز نبات نیست

از گل به آفتاب جدایی نمی کنیم
چون شبنم آشنایی ما بی ثبات نیست

جانها ز خط پشت لب یار تازه شد
این لطف با سیاهی آب حیات نیست

بلبل عبث به خرده گل چشم دوخته است
بر هر زری که سال نگردد زکات نیست

چشم از جهان بپوش که رخسار زشت را
مشاطه ای به از عدم التفات نیست

از اعتبار دهر کناری گرفته است
صائب حریف دشمنی کاینات نیست
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۰۳۰
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۰۳۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.