هوش مصنوعی: این شعر بیانگر ناامیدی و یأس از بازگشت به گذشته و وضعیت قبلی است. شاعر با استفاده از تصاویر مختلف مانند جان رمیده، دست بریده، شبنم، دل شکسته و تیر شکسته، تأکید می‌کند که بازگشت به شرایط پیشین امکان‌پذیر نیست. این متن سرشار از حس غم و اندوه است و به موضوعاتی مانند از دست دادن، ناامیدی و تغییرات غیرقابل بازگشت می‌پردازد.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مضامین عمیق عاطفی و فلسفی است که درک آن برای نوجوانان و بزرگسالان مناسب است. همچنین، لحن غمگین و پیچیدگی‌های مفهومی آن ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد.

غزل شمارهٔ ۲۰۳۳

جان رمیده را به جهان بازگشت نیست
دست بریده را به دهان بازگشت نیست

شبنم دو بار بازی بستان نمی خورد
دل را به رنگ و بوی جهان بازگشت نیست

از اشک و آه خویش ندیدم نتیجه ای
در طالع شرار و دخان بازگشت نیست

دل چون ز دست رفت نیاید به جای خویش
یاقوت را به سینه کان بازگشت نیست

هر رقعه ای که می کنم انشا به آن نگار
در طالعش چو برگ خزان بازگشت نیست

پای به خواب رفته ما را چو پای خم
دیگر به خاک کوی مغان بازگشت نیست

افکنده سپهر نگردد دگر بلند
تیر شهاب را به کمان بازگشت نیست

جستیم از کشاکش چرخ از شکستگی
تیر شکسته را به کمان بازگشت نیست

مرغ ز دام جسته نیفتد دگر به دام
صائب مرا به ملک جهان بازگشت نیست
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۰۳۲
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۰۳۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.