هوش مصنوعی: این متن شعری است که مفاهیم عمیقی مانند تسلیم در برابر تقدیر، عشق، درد و رنج، و توکل به خدا را بیان می‌کند. شاعر از بی‌چارگی انسان در برابر حوادث زندگی سخن می‌گوید و تأکید می‌کند که تنها راه نجات، تسلیم و توکل است. همچنین، عشق را امری پیچیده و فراتر از فهم زاهدان خشک می‌داند و اشاره می‌کند که درد و رنج بخشی جدایی‌ناپذیر از زندگی است.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق فلسفی و عرفانی است که درک آن برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال دشوار است. همچنین، برخی از مضامین مانند درد، رنج، و تسلیم در برابر تقدیر ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر سنگین باشد.

غزل شمارهٔ ۲۰۷۰

ماتم سرای خاک مقام نظاره نیست
اینجا گلی بغیر گریبان پاره نیست

در زیر تیغ حادثه پر دست و پا مزن
کاین درد را به جز سر تسلیم چاره نیست

از زاهدان خشک مجو پیچ و تاب عشق
ابروی قبله را خبری از اشاره نیست

ما درد را به داغ مداوا نموده ایم
بیچاره در قلمرو ما غیر چاره نیست

ما را ز دور چرخ مترسان که گوش ما
در حلقه تصرف این گوشواره نیست

دل نیست گوهری که به کس رایگان دهند
در یتیم، مهره هر گاهواره نیست

در لافگاه عشق که افتادگی است باب
هر کس ز خود پیاده نگردد، سواره نیست

خضر مسافران توکل عزیمت است
سیل بهار همسفر استخاره نیست

در چشمه سار باده اگر شستشو دهی
هر پاره دل تو کم از ماهپاره نیست

در تنگنای دل نگریزد، کجا رود؟
صائب حریف دیده شور ستاره نیست
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۰۶۹
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۰۷۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.