هوش مصنوعی:
این متن شعری است که به توصیف یک مراسم مهمانی و ضیافت می‌پردازد. در این مراسم، شخصیت‌های اساطیری مانند زهره و جبرئیل حضور دارند و غذاهای لذیذی مانند عجل سمین و قلیه و بورانی سرو می‌شود. شاعر با توصیف بوها و صحنه‌های مطبخ، حالتی از مستی و شوریدگی را بیان می‌کند.
رده سنی:
16+
این متن دارای مفاهیم اساطیری و ادبی است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از واژه‌ها و اصطلاحات قدیمی و ادبی ممکن است نیاز به دانش پیش‌زمینه‌ای داشته باشد که معمولاً در سنین بالاتر کسب می‌شود.
غزل شمارهٔ ۲۸۰۹
ساخت بُغْراقان به رَسمِ عیدْ بُغْراقانی‌یی
زُهره آمد زآسْمان و می‌زَنَد سَرخوانی‌یی
جِبْرَئیل آمد به مِهْمانْ بارِ دیگر، تا خَلیل
می‌کُند عِجْلِ سَمین را از کَرَم بِریانی‌یی
روزِ مِهْمانی‌ست امروز، اَلصَّلا جان‌هایِ پاک
هین زِسَرها کاسه زیبا در چُنین مِهْمانی‌یی
بانگِ جوشاجوش آمد بامْدادان مَر مرا
بویِ خوش می‌آیدم از قَلْیه و بورانی‌یی
می‌کَشید آن بو مرا تا جانِبِ مَطْبَخ شُدم
مَطْبَخی پُر نور دیدم، مَطْبَخی نورانی‌یی
گُفتَمَش زان کَفْچه‌یی تا نَفْسِ من ساکن شود
گفت رو، کین نیست ای جان بَهرهٔ انسانی‌یی
چون مَنَش اِلْحاح کردم، کَفْچه را زد بر سَرَم
در سَر و عَقلَم دَرآمَد، مَستی و ویرانی‌یی
زُهره آمد زآسْمان و می‌زَنَد سَرخوانی‌یی
جِبْرَئیل آمد به مِهْمانْ بارِ دیگر، تا خَلیل
می‌کُند عِجْلِ سَمین را از کَرَم بِریانی‌یی
روزِ مِهْمانی‌ست امروز، اَلصَّلا جان‌هایِ پاک
هین زِسَرها کاسه زیبا در چُنین مِهْمانی‌یی
بانگِ جوشاجوش آمد بامْدادان مَر مرا
بویِ خوش می‌آیدم از قَلْیه و بورانی‌یی
می‌کَشید آن بو مرا تا جانِبِ مَطْبَخ شُدم
مَطْبَخی پُر نور دیدم، مَطْبَخی نورانی‌یی
گُفتَمَش زان کَفْچه‌یی تا نَفْسِ من ساکن شود
گفت رو، کین نیست ای جان بَهرهٔ انسانی‌یی
چون مَنَش اِلْحاح کردم، کَفْچه را زد بر سَرَم
در سَر و عَقلَم دَرآمَد، مَستی و ویرانی‌یی
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۸۰۸
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۸۱۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
