هوش مصنوعی:
این متن شعری است که از گفتار و رفتار فردی سخن می‌گوید که کلامش مانند شهد برای جانها و رفتارش مانند سیلی بر دل‌های خار و خس است. ناله‌های صادقانه‌اش مانند صبحی است که جهان را تسخیر می‌کند. همچنین، به موضوعاتی مانند بی‌توجهی به خود، عشق و تنهایی اشاره دارد.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و اخلاقی است که درک آن‌ها ممکن است برای سنین پایین‌تر دشوار باشد. همچنین، برخی از عبارات مانند «سیلی بر دل» نیاز به درک بالاتری از احساسات و روابط انسانی دارد.
غزل شمارهٔ ۲۱۵۲
گفتار تو شهدی است که جانها مگس اوست
رفتار تو سیلی است که دل خار و خس اوست
هر ناله که از دل ز سر صدق برآید
صبحی است که تسخیر جهان در نفس اوست
نخلی که برآرنده خود را نشناسد
سر پیش فکندن ثمر پیشرس اوست
هر چند که از محمل لیلی اثری نیست
صد بادیه پر شور ز بانگ جرس اوست
با هر که کسی نیست به جز بیکسی او را
صائب به ادب باش که بی گفت، کس اوست
رفتار تو سیلی است که دل خار و خس اوست
هر ناله که از دل ز سر صدق برآید
صبحی است که تسخیر جهان در نفس اوست
نخلی که برآرنده خود را نشناسد
سر پیش فکندن ثمر پیشرس اوست
هر چند که از محمل لیلی اثری نیست
صد بادیه پر شور ز بانگ جرس اوست
با هر که کسی نیست به جز بیکسی او را
صائب به ادب باش که بی گفت، کس اوست
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن (هزج مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۱۵۱
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۱۵۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
