هوش مصنوعی: این متن شعری است که به پرسش‌های فلسفی و عرفانی درباره‌ی زندگی، سرنوشت، درد و رنج، و معنای وجود می‌پردازد. شاعر از کینه‌ی گردون، تقصیر و خطا، امید، قضا و قدر، درد و درمان، و مسائل اخلاقی و دینی سؤال می‌کند. این اشعار عمیقاً تأمل‌برانگیز هستند و مخاطب را به تفکر درباره‌ی مفاهیم بنیادی زندگی دعوت می‌کنند.
رده سنی: 16+ متن دارای مضامین عمیق فلسفی و عرفانی است که درک آن‌ها به بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی نیاز دارد. نوجوانان و بزرگسالان بهتر می‌توانند با این مفاهیم ارتباط برقرار کنند.

غزل شمارهٔ ۲۱۸۰

با ما سبب کینه گردون دغا چیست؟
تقصیر چه و جرم کدام است و خطا چیست؟

امید خطا نیست چو در شست کماندار
اندیشه جستن ز سر تیر قضا چیست؟

آن غنچه اگر چاک گریبان نگشاید
در جیب نسیم سحر و باد صبا چیست؟

چون وعده سست تو به امید خلاف است
چندین گره سخت بر آن بند قبا چیست؟

در دست دوا چاره هر درد نهان است
دردی که دوا باعث آن است دوا چیست؟

شد ریگ زمین گیر درین وادی پر خار
ای راهروان چاره این آبله پا چیست؟

عسی به یکی سوزن ازین راه فرو ماند
مسواک و عصا، شانه و تسبیح و ردا چیست؟

بی درد طلب، همرهی خضر وبال است
گر درد طلب هست، غم راهنما چیست؟

رسم است که از جوش ثمر شاخ شود خم
ای پیر، ترا حاصل ازین قد دو تا چیست؟

چون بوسه حرام است به کیش تو ستمگر
ای دشمن دین این دو لب بوسه ربا چیست؟

کاهی که بود در ته دیوار، چه داند
کاندازه بیطاقتی کاهربا چیست؟

صائب ز گل و خار جهان دست نگه دار
در دامن این دشت به جز زهرگیا چیست؟
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن (هزج مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۲
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۱۷۹
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۱۸۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.