هوش مصنوعی: این متن شعری است که به موضوعات مختلفی از جمله وطن، غربت، عشق، صبر و قناعت می‌پردازد. شاعر از ارزش سخن در وطن و بی‌اعتنایی به آن در غربت سخن می‌گوید، همچنین به موضوع عشق و دل‌بستگی‌های آن اشاره می‌کند. در پایان، به اهمیت بصیرت و قناعت در زندگی تأکید دارد.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و اجتماعی است که درک آن برای سنین پایین‌تر ممکن است دشوار باشد. همچنین، برخی از ابیات نیاز به تفسیر و تحلیل دارند که برای نوجوانان و بزرگسالان مناسب‌تر است.

غزل شمارهٔ ۲۲۰۵

در وطن جوهر سخن خوارست
در نگین نام رو به دیوارست

در غریبی کند سخن شهرست
گل نمایان به طرف دستارست

نیست از جذب کهربا نومید
کاه هر چند زیر دیوارست

بر ندارد کسی که بار از دل
دیدنش بر دل جهان بارست

پاس رخسار گلعذاران را
عرق شرم، چشم بیدارست

بیکسان را غمی نمی باشد
غم عالم به قدر غمخوارست

دل عاشق کجا و کعبه و دیر؟
کودک شوخ، خانه بیزارست

هر بلندی که آخرش پستی است
پیش صاحب بصیرتان دارست

مور تلخی نمی کشد صائب
خاک بر قانعان شکرزارست
وزن: فعلاتن مفاعلن فعلن (خفیف مسدس مخبون)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۲۰۴
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۲۰۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.