۲۴۳ بار خوانده شده

غزل شمارهٔ ۲۲۴۱

نه هر تن لایق تشریف شاهی است
شهادت آل تمغای الهی است

سر آزاده تاج زرنگارست
دل آسوده تخت پادشاهی است

بود آزادگی در ترک دنیا
در اینجا فلس ماهی دام ماهی است

سواد فقر را در دیده جاده
که جای آب حیوان در سیاهی است

به هر محفل که دمسردی در او هست
دل روشن چراغ صبحگاهی است

برون آرد نکویان را خط از شرم
خط مشکین برات خوش نگاهی است

گناهی را که در دیوان رحمت
نمی بخشند صائب بیگناهی است
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۲۴۰
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۲۴۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.