غباری بجا از زمین مانده است
بخاری ز چرخ برین مانده است

ز گل خار مانده است و از می خمار
چه ها از که ها بر زمین مانده است

پریده است عقل از سر مردمان
نگین خانه ها بی نگین مانده است

به این تنگدستان ز ارباب حال
لباس فراخ آستین مانده است

همین ریش و دستار و عرض شکم
بجا از بزرگان دین مانده است

ز ازرق لباسان خورشید روی
همین یک سپهر برین مانده است

منم صائب امروز بر لوح خاک
اگر یک سخن آفرین مانده است