هوش مصنوعی: این متن شعری است که به موضوعات عشق، حیرت، بحث و جدل، و تسلیم در برابر عشق و حکمت می‌پردازد. شاعر از بی‌فایده بودن بحث در مسائل عشق و شهود سخن می‌گوید و تأکید می‌کند که عشق و حیرت ناشی از آن، نیازی به استدلال و جدل ندارد. همچنین، از نقص‌های بحث و تأثیرات منفی آن بر دل‌های ساده و ارباب علم سخن می‌راند.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن نیاز به بلوغ فکری و تجربهٔ زندگی دارد. همچنین، برخی از اشارات و استعاره‌های به‌کار رفته ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده باشد.

غزل شمارهٔ ۲۲۶۳

آیینه را سیاه کند با غبار بحث
گو آسمان مکن به من خاکسار بحث

در عالم شهود ندارد دلیل راه
حیران عشق را نکند بیقرار بحث

آخر کدام نقص ازین بیشتر بود؟
کز خجلت طرف نشود شرمسار بحث

بر ساحل افکند خس و خاشاک را محیط
از مجلس حضور بود بر کنار بحث

از نبض اختیار، بلا موج می زند
تسلیم هر که شد نکند اختیار بحث

بر سنگ خاره زد گهر آبدار خویش
هر کاملی که کرد به ناقص عیار بحث

آیینه را ز نقش پریشان مکن سیاه
در مجلس حضورمکن زینهار بحث

یک عقده وا نشد زدل ارباب علم را
چندان که برد ناخن دقت به کار بحث

با روی تیغ، ناخن جوهر چه می کند؟
دلهای ساده را ننماید فگار بحث

صائب نصیحتی است ز صاحبدلان مرا
تا صلح ممکن است مکن اختیار بحث
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۲۶۲
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۲۶۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.